Не сумуй, даражэнькая маці
(Прысвячаецца Сафіі Васільеўне Супрун - маёй маці)
Не сумуй, даражэнькая маці.
Зберажы надалей сваё сэрца.
Калі ёсць ты, лягчэй і дзіцяці
Ад адной толькі думкі, што б’ецца…
Што сядзіш там, на лаўцы, ля дому.
Ці ля печы, ці думкамі цешыш
Фатакарткі старога альбому…
Ці чытаеш ізноў мае вершы?
Хоць не разам мы зараз, далёка,
Але помнім і молімся Богу,
Каб жыла ты яшчэ доўга-доўга
І чакала дзяцей ля парогу.
Не сумуй, дарагая, і вочы
Беражы, як нязбыўныя мары.
Не заснула ізноў да паўночы,
Разганяла над сном маім хмары.
Нумар твой тэлефонны на ранку
Зноў засвеціць, як сонца святлістасць.
Надпіс «Мама» пад спеў калыханкі -
Вось - багацце і божая літасць.
Не сумуй, даражэнькая маци
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2020
Свидетельство о публикации №120021804188
Свидетельство о публикации №120021804188
Рецензии