На кладзбiшчы вецер свiшча,
Саракаградусны мароз,
Раздзьмувае папялiшча
Да душэуных вашых слез...
Паволi цягнуцца гады
Да цiхага спакою,
I гэты лес I я, I ты
Дзялiлi мiж сабою.
Але не здолеу я трываць-
Сыйшоу раней, саскочыу-
Даю магчымасць пакахаць
Таго, каго захочаш.
Жыцце мае ды адыйшло,
Заучасна адзвiнела,
Хацеу б дадаць яшчэ чаго,
Што у сэрцы набалела.
Ды не зауважыш ты мяне,
Цi, як раней, прыдушыш.
Лепш застануся у труне
Ляжаць I вас варушыць.
На кладзбiшчы вецер свiшча,
Саракаградусны мароз,
Раздзьмувае папялiшча
Да душэуных нот i слез...
Прызнанне
© Copyright: Александр Бохан 4, 2020
Свидетельство о публикации №120021602217
Свидетельство о публикации №120021602217
Рецензии