Андрэю Хадановічу
Карацей, мізансцэна такая:
Вечар напружанай кобрай
Ціха ў пакой сцякае…
І чалавек пад коўдрай.
Хто ж схаваўся там да відна,
Паліць тры ліхтары?
Пакуль невядома, аднак
Версій існуе тры.
Дзіцю з кашмараў не спіцца –
Яно галаву хавае?
Ці маладзён з дзясніцай
Інтымную сувязь мае?
Можа няўдалы каханак
Шукае сваё рыззё,
Дрыжыць, бо прыйшоў на ганак
Муж, а ў яго – ружжо?
Усё гэта, братцы, не тое.
Усё гэта, людцы, пустое.
Я марыў аб тым аднойчы,
А можа пабачыў сон:
Пад коўдрай быў Хадановіч,
Так-так менавіта ён.
Не дом і нават не хатку,
Куды б вадзіць маладзіц, -
Зрабіў ён з коўдры палатку
І ціхенька там сядзіць
З адломленай хлеба скібкаю
(Сусьвет – прастора палаткі),
Чытаё натхнёна Скібскага,
Плача,
робіць нататкі…
13.02.2020г.
Мары
© Copyright: Евгений Скибский, 2020
Свидетельство о публикации №120021410535
Свидетельство о публикации №120021410535
Рецензии