Пра Пiмкi...

Падыходжу да акенца,
Ў ім святло,я з вонку бачу…
Калыхае у люльцы маці
Шчасце звычнае, удзячна…

І пяе як птушка песні,
Голас шчыра абдымае
Ад няўзгод, пакут, сумненняў…
Душу грэе, сэрцам ззяе!

Р.S: иллюстрация из интернета


Рецензии