Анастасия Развадовская. Минуты озаренья. Рус. Бел

Дано нам чудо из чудес
Рукою щедрой, бескорыстной,
С доверием, с любовью чистой,
Как дар, ниспосланный с небес.
Дано нам чудо – ввысь стремиться
И воплощать свои мечты,
Лететь безудержно, как птица,
На зов неведомой звезды.
Дано нам чудо – мудрость сердца,
Способного любить и петь,
От малой искры загореться
И ярким пламенем гореть.
Нам послана живая мысль,
Творящая миры в мгновенье,
Дано нам чудо – наша жизнь,
И в ней – минуты озаренья.

Хвіліны азарэння

Даецца нам за цудам цуд
Рукою шчодрай, бескарыснай,
З даверам, з каханнем чыстым,
Як дарунак, пасланы з нябёсаў.
Даецца цуд - увысь імкнуцца
І ўвасабляць свае намеры,
Ляцець нястрымна, як птушка,
На кліч невядомай зоркі.
Даецца цуд - мудрасць сэрца,
Здольнага кахаць і спяваць,
Ад малой іскры загарэцца
І яркім полымем гарэць.
Паслана нам жывая думка,
Якая стварае свет у імгненне,
Даецца цуд - наша жыццё
І ў ёй - хвіліны азарэння.

   Перевод Максима Трояновича