Картавая

И ты была
Картавая,
Крыла меня
«Не правда, я...»,
Тут рычала
«Не надо, я
Так любила
Тебя, когда
Отдавала
Себя, себя.
Полюбила
Твои слова,
Пока, пока,
Так падала
В объятия
Тебя, тебя»

И ты была
Картавая.
И ты была
Тогда моя,
Сейчас моя
Ты бывшая.
Так падала
Не первая
Не девочка
Красивая,
Стеклянная,
Разбитая.

Пока твоя
Не правая,
Пока нога
Тут левая,
Ревнивая,
Не правая
И лёгкая,
Ретивая,
Как просека
Высокая,
И длинная
И ровная,
На два нога
Так падала
К восьми утра
В девятый «А».


Рецензии