Александр Новиков. Чертовка. Рус. Бел

Казалось вот картина ожила
И в этот мир она с неё шагнула
В толпе себя взяла и пронесла
И половина головы свернула
               
Я был тогда охотником до ведьм
И на таких свои капканы ставил
Их красота она приманка ведь
Особенно когда летят не в стае

Чертовка, летала грудь её дыша
Изгиб и взгляд и слово-всё уловка
Капкан, но как чертовски хороша
Чертовка, чертовка

Поманит и захочется за ней
Запутает она дорогу к дому
И жаркий, жаркий ветер суховей
Осушит горло жаром незнакомым

Нашепчет что бывает по ночам
Тому, что днями нечего бояться
Все ведьмы ночью не жалеют чар
Особенно когда им восемнадцать

Как в море синем чудо-острова
Глаза её во сне меня встречали
А локоны как жёлтая листва
Кружили над озябшими плечами

И всхлипом в сети сладкие маня
Считала нашу ночь романом новым
И в эти сети кутала меня
А я её считал своим уловом.

Чартоўка
 
Здавалася вось карціна ажыла
І ў гэты свет яна з яе ступіла
Ў натоўпе сябе ўзяла і пранесла
І палову голавы зкруціла
               
Я быў тады паляўнічым на ведзьмаў
І на такіх капканы ставіць раіў
Прыгажосць яна прыдбала недзе
Асабліва, калі ляцяць не ў зграі

Чартоўка, лёталі грудзі яе дыхаючы ў зман
Выгін і погляд -  то ўсё выкрут лоўкі
Але як па-чартоўску цягне той капкан
Чартоўка, чартоўка

Павабіць і захочацца за ёй
Заблытае яна сцежку к дому
І гарачы, гарачы вецер сухавей
Асушыць горла жарам незнаёмым

Нашэпча што, бывае па начах
Таму, што днямі няма чаго баяцца
Ўсе ведзьмы ўночы не шкадуюць чар
Асабліва калі ім васямнаццаць

Як у моры сінім востраў тое цуда
Вочы яе ў сне лякалі начамі
А валасы як жоўтая лістота-згуба
Кружылі над азяблымі плячамі

Усхліпам у салодкія вабячы сеткі
Лічыла нашу ноч раманам новым
Яе атрута мяне кутала ў сведкі
А я лічыў яе сваім уловам.


    Перевёл на белорусский язык Максим Троянович