Натали Лоно. Ночная гостья. Рус. Бел
чуть слышным скрипом
половицы.
А в доме спят: не различат
её шаги. Вмиг возродится.
Послушных стрелок
мерный ход затихнет вовсе.
Безмятежно
пошевелит усами кот,
на печке нежась.
Всё как прежде:
и та же щелочка в окне
сулит покой
ночной прохлады,
и паутинка в уголке
слегка кивнёт
в тени лампады.
Коснётся–
вспыхнут угольки.
–Горите жарче, головешки!
И с поддувалом–в поддавки
с белёсым пеплом
на сапожках.
Сопит внучок.
Прядётся нить.
Одёжку справит потеплее.
Спокойно...
Дальним криком выпь
напомнит: утро розовеет.
Начная госця
Да сваіх зазірне няўзнак
ледзь чутным рыпаннем
масніцы.
А ў хаце спяць: не адрозняць
яе крокі. Уміг адродзіцца.
Паслухмяных стрэлак
мерны ход заціхне зусім.
Ціхамірна
паварушыць вусамі кот,
на печцы лашчачыся.
Усё як перш:
і тая ж шчылінка ў акне
абяцае супакой
начной прахалоды,
і павуцінка ў кутку
злёгку кіўне
ў цені лампады.
Кране-
успыхнуць вугольчыкі.
-Гарыце гарачэй, галавешкі!
І з паддувалам-у паддаўкі
з бялявым попелам
на боціках.
Сапе ўнучок.
Прадзецца нітка.
Адзежу зладзіць пацяплее.
Спакойна...
Далёкім крыкам бугай
нагадае: раніца ружавее.
Перевод Максима Троянович
Свидетельство о публикации №120010402665