Людмила Кебич. Последний тайм

Купалась долго-долго я в слезах,
теперь купаюсь в розах я невольно,
и в комплиментах, и в твоих глазах…
Быть сильной не хочу уже, довольно...

Былая жизнь совсем мне не мила –
по всем заметным знакам и приметам.
Я бы тебе ребёнка родила,
Но слишком поздно думать нам об этом.

А в том, что нам осталось на двоих,
не будет ни одной минорной ноты,
один сплошной счастливый светлый миг,
согретый светом ласки и заботы.

Куда ж исчез томивший душу страх?
Я солнечных лучей рукой касаюсь!
Купалась долго-долго я в слезах,
теперь – дал Бог – в твоей любви купаюсь.


Перевод с белорусского


Людміла Кебіч (Вайтулевіч). Апошні тайм

Я паўжыцця купалася ў слязах,
цяпер – даў Бог – у каралеўскіх ружах,
у кампліментах, у тваіх вачах…
І разумею: не хачу быць дужай.

Я не хачу ранейшага жыцця:
прымаць рашэнні і выношваць планы…
Я б вынасіла лепш тваё дзіця,
на жаль, даўно ўсе таймы адыграны.

А ў тым, што нам застаўся на дваіх,
не будзе ні адной мінорнай ноты,
адзін суцэльны светлы шчасця міг
у промнях назапашанай пяшчоты.

Куды падзеўся адзіноты страх?
Паўсюдна толькі сонечнае ззянне!
Я паўжыцця купалася ў слязах,
цяпер – даў Бог! – купаюся ў каханні.