Сяброука Восень

Зноў праліецца кроплямі расы,
Дажджамі наўздагон мне прагалосіць,
Кране пажухлым лісцем верасы
Мая даўнішняя сяброўка Восень.

Схавае промні сонейка ў адказ
І ў небе шэрай хмаркай агарнецца.
Праз доўгі лёс бяжыць нястрымна час.
І толькі памяць боллю адзавецца...
17.50-20.33             24.02.2010г.


Рецензии