Няма цябе кажу між нас
Бо ты ўжо тыдзень у бальніцы.
Мы дасылаем гэты сказ,
Табе глытком жывой вадзіцы.
"Ты ачуняй"- ужо хутчэй,
Мы ўсе здароўя табе зычым.
Наш беларускі салавей,
Цябе Яўгеньяўна мы клічам".
Без роднай мовы, без цябе,
І хата нібы апусцела.
Аб снезе марым, аб зіме,
Аб тым, каб цела не хварэла.
Ды без цябе хто скажа так,
З усмешкай шчыраю на твары:
"Для беларусаў ёсць свой шлях,
І на жыццё свае ёсць мары!".
Ды хай палова не сбылась
І тых надзей, і тых чаканняў.
Але жыве ў душы наказ,
Як сімвал новых намаганняў.
Змагар за светлае жыццё,
І носьбіт велічных пачуццяў...
Пакуль у кожнага сваё,
Той лёс шчаслівы не адчуць нам!
Аляксандры Яyгеньяyне Восiпавай
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2019
Свидетельство о публикации №119122308180
Свидетельство о публикации №119122308180
Рецензии