А цяпер

Калі была я малада
Была такая хінця,
А спрос,нібы з гуся вада,
Бо вельмі важны вінцік.
У момант узвесці калектыў
Магла на голым месцы,
Прыколы на любы матыў,
Не кожны мог усядзецца.
Зямныя думкі злучаны
з нябеснымі ва век,
Які для мяне зручны
Тады быў матчын хлеб.
Я хутка пасталела
І найцяжэйшы фактар:
Чужое не прыемле
Гадкі мой характар.
Не входзіць у абставіны,
На перакор-артычыцца,
Ідзе, хадой параненай,
Недзе прастора звычная.
Смяшыць прыходзіцца курэй,
Клеше сваё падпорціў?
Даваць дэ-факта,дэ-юрэ,
Набыць такія корці?
Паспрабаваўшы стіх у друк
Мне лепей бы памёрці:
Не як не дойдзе да іх рук,
Рэдактаваць да чорцікаў.
Йім ўсё,як трэба прынясі,
Шчэ ў электроннам відзе,
А потым,Госпадзі Есі,
Прыўстанеш у прывідзе!
Без сораму зверху вніз
Гляджу сябрам у твары:
Мой капрыз,ці іх капрыз
З гардыняй быць у пары!
Усе мы зыйдзем у зямлю,
Бо наш кароткі век.
Хоць і пісать надта люблю,
Але ж,я-чалавек!


.