Спазн ся я на электрычку

Ззяе яркая зарнічка
Свеціць упэўнена луна
Спазніўся я на электрычку
Доўга канаву аббягаў,
Нібы у чорта на кулічках.
Дадому шлях далекаваты,
Назад да бацькі не схацеў,
Гляджу мужык малайцаваты
Каля машыны:Давязе!
Падыходжу,брацец родны,
Так і так мол, запазніўся...
На ўсе варыянты згодна
Кажа: Давязу,садзіцесь.
Прапанаваў яму дваццатку
Дадому хутка дакачусь
Час і нервы у парадку:
Тут і паўгадзіны не тырчу!
Нехта добры,вельмі чулы,
Імчыць машына па шашы,
Ён ад болю сцяўшы скулы
Па встречцы едзе,я крычу:
Ці дарогі,брат,не бачыш?
Ці боль скрабе так па душы?
Родненькі,я буду ўдзячны,
З'едзь на ўзбочыну шашы.
Сапуні,браточак мілы,
Я пажыць яшчэ хачу,
Сам дайду,ёсць яшчэ сілы,
Уперад вас прылапачу.
ён абняў мяне за шыю:
Чаго спужаўся,ты айцец?
Ведай:Сеў ка мне ў машыну,
Узяў білет ў адзін канец!
Ад чутак свет чуць не пакінуў
-Няўжо,сынок,не запячэ?
-Я цябе выкіну з машыны,
Ану аццюль,пайшоў хутчэй!
Як аглуздаўся,нясчаснік,
На нагах,я ледзь стаю,
Зразумеўшы слова"часнік",
Машыну трэба ймець сваю!