Не спiцца. Воблачка ляцiць у далёкi край,
дзе сонейка ласкавае цалуе
дзяцей вяснушкамi i птушак поуны гай ,
i шчыра мiж сабою усе сябруюць.
I дзелiцца усiм кожны с кожным там,
жывуць адной сям'ёй вялiкай, з Богам,
а зайдрасцi, карысцi нi у кога
i спрэчак не сустрэнеш па дварам.
Iмкнецца воблачка, ляцiць, у гэты край,
вясёлкавы дождж тёплы захавала!
Услед сумую яму - Воблачка, бывай!
Калiсцi б трапiць туды мне пашнцавала...-
Далёкi край
© Copyright: Наталия Нездешняя, 2019
Свидетельство о публикации №119121400686
Свидетельство о публикации №119121400686
Рецензии