Владимир Бордюгов. Уключина. Рус. Бел
По борту бьёт вода.
Цепочка в бухту скручена,
Покуда не нужна.
Сперва едва, меж лодками,
От пристани тайком...
И упираюсь ножками,
Гребу под ветерком.
И брызг едва касается
Некрепкое плечо,
И лодка вырывается
Туда, где глубоко.
И эта речка старая
Меня несёт, несёт...
Спокойная, усталая,
Качается, течёт.
И сколько было брошено
В неё простых монет,
А сколько трав покошено,
Не вспомнит и рассвет.
И думал, как намечено,
Что к вечеру вернусь...
Да всё скрипит уключина,
Как святая Русь...
Уключына
Рыпае, рыпае ўключына,
Па борце б'е вада ганебна.
Ланцужок у бухту скручаны,
Пакуль не патрэбна.
Перш ледзь, між лодкамі,
Ад прыстані ўпотай вернікам...
І ўпіраюся ножкамі,
Грабу пад ветрыкам.
І пырсак ледзь кранаецца
Нямоцнае плячо,
І лодка вырываецца
Туды, дзе глыбока, хлапчо.
І гэта рэчка старая
Мяне нясе, нясе яшчэ...
Спакойная, бо сталая,
Качаецца, цячэ.
І колькі было кінута
Ў яе простых манет каханак,
А колькі травы кошана,
Не ўспомніць і світанак.
І думаў, не выключана,
Вярнуся шчэ да вечара...
Ды ўсё рыпае ўключына,
Нібы-та Русь скалечана...
Перевод на белорусский язык иаксима Троянович
Свидетельство о публикации №119120110505
Жму руку, - Володя
Владимир Бордюгов 08.12.2019 23:01 Заявить о нарушении