Первярэтнем людск м, ва калачынай...

Первярэтнем людскім, ваўкалачынай,
Уздоўж чыгункі гарэтна мне выць,
Ад зямлі, ад грудзей нібы матчыных,
Глыт апошні жыцьця каб прасіць.

Недапета што ў ім, недабачана,
Недачута між гомна людзей,
Я пакіну спрахнелаю хаткаю  -
Спадкаемца яе хай знайдзе.
-04.05.19.


Рецензии