Лариса Чех. Куда уходят поезда? Рус. Бел
Уносят всё, что нам дороже.
Горит вечерняя звезда,
Горит, и не сгорает всё же.
Последний догоню вагон,
И неуклюже, и несмело.
А поезд мчится под уклон,
Но пассажирам нет и дела.
Остановить! Стоп-кран сорвать!
Там, на пути глухая бездна,
А пассажирам только б спать,
И разбудить их бесполезно!
Гляжу в открытое окно,
И вижу пропасть под ногами,
А машинисту всё равно,
Он отдыхает на Багамах.
Его напарник убежал,
Он рисковать собой не хочет,
Сидит в сторонке, как шакал,
И по-шакальи он хохочет.
Все рядом - праведник и вор,
Судья, святоша, гений, бездарь,
Но царь Аид занес топор
Над поездом, летящим в бездну.
Куда уходят поезда?
Глаза я к небу поднимаю.
Гори, гори, моя звезда
Свети над бездной, не сгорая.
Куды сыходзяць цягнікі?
Куды сыходзяць цягнікі?
Выносяць усё,што даражэй нам.
Гарыць вячэрняя знічкі,
Гарыць, і не згарае зорна.
Я даганю вагон без сіл,
І нязграбна, і нясмела.
А цягнік імчыцца пад ухіл,
Але пасажырам няма і дзела.
Спыніць! Стоп-кран сарваць!
Там,на шляху глухая бездань,
А пасажырам толькі б спаць,
І абудзіць іх бескарысна!
Гляджу ў адкрытае акно,
І бачу бездань пад нагамі,
А машыністу ўсё адно,
Ён адпачывае на Багамах.
Яго напарнік уцёк, бы шал,
Ён рызыкаваць сабой не хоча,
Сядзіць у старонцы, як шакал,
І па-шакалінаму рагоча.
Усё побач - праведнік, злодзей без менры,
Суддзя, святоша, геній,няздара,
Але цар Аід занес сякеру
Над цягніком, які ляцяць у бездань.
Куды сыходзяць цягнікі?
Вочы я да неба паднімаю.
Гараць, гараць, мае знічкі
Свяціце зоркі небакраю.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №119110503793