ш

Leskaj

M; kthe s;rish n; vendet e mia,
atje ku mjegulla ende z; fill,
atje ku shk;mbinjt; kreshp;rojn; lart;sit;,
atje ku p;rjet; prehet shpirti im.

Tek ai lis n; brinj; ku kam luajtur f;mij;
e krah;t hapur mbeten p;r ;udi,
tek ai ai l;m; ku ngriheshin p;llumbat e eg;r
e turreshin qiellit p;rher; fluturim.

Pastaj malet mbuluar me bor;
e krojet e ftohta gurgullim;,
nj; z; bilbili m; zgjonte ;do m;ngjes
e nj; vat;r zjarri m; priste aty.

Hapat nxitonin e gjunj;t p;rthyer
kalldr;meve t; gurta q; s’kishin mbarim
m; tej nj; breg q; ngrihej p;mbi brigje
e n;na ime p;rher; n; pritje.

Shikoj luadhet si shfaqen p;rpjet;
n; rrug; sorkadhesh kalonin p;r ;do gjurm;
e k;mb;t e hedhura kudo n;p;r jet;
m; sjellin tek ty, tek ty vendi im!

 

;far; mund t; thuash m; tep;r

;far; mund t; shikosh m; shum; pas shtjell;s s; nj; tymnaje
ve; mjegullis; q; shform;son format kaotike
nikotin;s s; zverdhur
e gishtave q; ushqejn; pa reshtur frymarrjen e s;mur;
t; nj; qielli zverdhur si vjeshta,
nga dhimbja e tok;s,
q; zgjuar ka titan;t
fuqin; e tyre t; p;rmbysjes
n; stuhi t; tmerrshme verbimi,
p;r pak diell,
pak lavdi
e flamuj t; shkelur nd;r k;mb;
rr;mbyer nga ajo flladitje lirie,
shk;mbit t; bardh;
q; jehon ul;rim;n e uritur t; ujq;rve
p;r gjak,
sprov; mbijetese mbi dhimbjen
e gjurm; bore t; p;rskuqur
faqeve t; ;jerrura t; atdheut.

;far; mund t; shikosh p;rtej atij deti
ve; lakejve q; memorien e lidhin me lakmin;
etjen e ethshme
pas tributeve t; tyre
shfaqur si orakuj para turmave t; uritura
q; v;shtrimin e hedhin gjer n; kufijt; e skamjes
e ashtu si skllev;r t; p;rbotsh;m
kan; ulur kok; e shpirt
e gjunj;zuar pas djajve t; kthyer nga ferri
brohorasin pa reshtur, t; tyren herezi.

;far; mund t; thuash m; tep;r
p;r kalor;sin q; rend n; epok;n e drit;s me shpat;
e mbrapsht shalon kalin e tij,
fasadat xham i duken k;shtjella
e pallati i kuq mbret;ri,
;ndrrat me sy hapur shikon p;r ;do nat;
dhe t;r; ata q; e rrethojn; k;rc;nim,
se nj; dit; ndoshta do ia marrin fronin
e dielli kurr; m; nuk do lind;,
n;ndhesave t; dikurshme do rikthehet s;rish
p;r pak l;mosh;, q; gjall; t; mbaj; frym;n.

 

Dallg;

;sht; osh;tim; q; vjen nga p;rtejdetet
muzik; e nimfave q; flen; n; gji per;ndish
muz;s s; heshtur n;p;r nat;
e feksje yjesh,
t; nj; rr;z;llimi q; sharmin heq
e p;rndrit,
t; vetmin shpirt endur n;p;r qiell
ngritur madh;shtis; gjer n; memorie
mbetur
shenj; e vetme, flok; – dallg;.

Prehen ato
n; nj; liman q; anijet e kan; braktisur,
fillikat,
n; stuhin; q; mbillet tin;zisht
e ngre tjet;r shkum;zim
n; st;rkala t; rr;mbyera nga jelet e kuajve t; bardh;
turfullim
i nj; deti trazim.

Reg;timat i d;gjoj dhe sot,
s’ jan; psalt,
as m;rm;rim; murgj;rish q; enden n;p;r koh;,
as kambanore q; bien n; ritet e harruara,
jan; grishje e nj; fluturimi t; p;rhumbur
e pend; sakrificash rr;zuar n;p;r r;r;,
si gjurm; njohje
e asaj q; ka shkelur
dhe etjen shuan
n; t; fundit gjat;si vet;flijim.

V;shtrim i syve shkon p;rtej horizontit
tjet;r drit; p;rshfaq,
fshehur pas reve q; dallg;zojn; flok;t
n;p;r gishta f;shf;rimash luan me to,
t; nj; stine,
q; ngjyrat ndez
e ngjyra zhvesh n; rr;zime gjethesh,
ashtu m;katit q; i lind
p;rbaltur,
e ngritur n; re t; tymta pluhuri
trungjeve t; heshtur mes parkut
n; pritje t; limf;s,
q; s;rish jet;n ta vesh; n; gjelb;rim.

 

Ti pyet

Ti pyet p;r udh;tarin e detrave,
ai q; humbet kufijve dallg;
e n; syt; e tij t; kaltert
rr;mben v;shtrimet e fshehura
t; sirenave,
q; ndjekin t; fundit shk;lqim
tretur sht;ngat;s
e p;rhumbur
n; m; t; thellin ngjiriz.

Ti pyet
p;r fatet e humbura
n; nj; brendi jete q; ka humbur sensin koh;,
zbret per;ndit; n; tok;
e ngre n; qiell ;ndrrat e shkuara,
krah;ve t; pul;bardhave
reg;tim;s p;shp;rim;
tingujve kodifikuar
n; pasthirrma shpirti
e d;shir; e m; te thellit shpirt.

Ti pyet,
si arrij un; gjer tek ty
shkallareve t; padukshme
frym; e er;s s; mbr;mjes
ardhur nga pylli i m;shtenkave
zbritur gjer n; qerpik,
e ai v;shtrim p;rhumbur n;p;r H;n;
arratiset,
n;p;r nat;n e ;mendur,
t; nj; vezullimi t; heshtur,
q; prek me reflekset drit;
e rizgjon,
si p;rher;, t; nj;jt;n dashuri!

 

M;suesi i vizatimit

Sot, ai do m;soj; t; pikturoj; gjethen
n; t; t;ra stin;t e saj,
n; pranver;, kur damar;t ushqejn; blerimin e nj; krimb ndoshta e bren,
por dhe n; vjesht; kur ngjyr; ndryshon,
ose pres;n e hekurt
e t; akullt,
p;r t; rr;zuar ;do kuror; q; bot;n ndrit
e bashk; me er;n
dhe ndryshkun e vet q; kallo ka z;n;
e pret paskoha,
q; ta fshij; pa m;shir;,
n; fund t; nj; moli,
ku anijet kan; koh; q; nuk mbrrijn;.

Pastaj p;rjet;sia
s;mundje e “unit”
endur n; delir t; rr;nj;ve shprishur e ushqyer me gjak
do zgjas; fare pak,
aq sa zukatja e mushkonjave
q; zbukurojn; ;udit;risht sallonin e ri
n; albume demode
dhurat; e besdis;shme p;r bot;n moderne,
ku penelata ngjyr; e murr;tyer,
thjesht p;rb;n kosto t; humbur
t; p;rzgjedhjes
e bojatisjes hedhur kuturu,
fur;a q; shform;sojn; fasad;n e ngritur
n; k;rpudha t; mbira pas shiut
e shfaqur
si kryevepra para shekullit t; lindjes s; njeriut.

 

P;rflakjes diell

Shpirtin tim
dua t; vesh magjis; t;nde,
ta braktis vetmin; p;r nj; ;ast,
t; humbas atij fluturimi pa fund
n; detin e dallg;ve
trukjes p;rplasje
val; e derdhur n; shk;mb
prehjes s; vetme masivit trazuar
paqes s; rimish;ruar n; gjith; k;t; tallaz.

Si n; rrethin e fundit t; vall;zimit
t; pul;bardhave t; njelm;ta,
n;n reg;tim;n e tyre
pasthirrmave tinguj e thirrjesh
t; endem s;rish,
n; g;rm;zime fjal;sh t; pashkruara
mbetur gjurm;
bregut t; gjat; q; rr;mben v;shtrimin
e kthen
t; nj;jt;n buz;qeshje
;elur n; buz; horizontesh t; p;flakura dielli.