Санет марознай раніцы
Гэта ты пасылаеш мне цуд залаты:
Мяккі белы усход над замёрзлымі травамі.
Колкі іней на ружы кахання – ўсё ты! –
І блакітны прастор над маімі дубравамі.
Гэта ты ўспамінаеш мяне недзе там,
Лічыш дні да сустрэчы у сонечнай просіні.
Гэту просінь, і неба, і талент аддам
Я адзінай любові прасветленай восені.
Маё сэрца заўсёды, заўсёды з табой,
Аб пяшчоце кахання цябе яно просіць,
Бо суцэльна й навечна заўсёды я твой.
І ніякі мароз тую ружу не скосіць,
Калі будзеш таксама душою са мной,
Нібы з восеньскай раніцай светлая просінь.
02. 11. 2019 г.
Санет марознай ранiцы
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2019
Свидетельство о публикации №119110202982
Свидетельство о публикации №119110202982
Рецензии