Таисия Повалий. Стожары. Рус. Бел
И мы были в паре.
В том саду без тебя иду,
Когда горят Стожары.
Гей, вы, Стожары,
мне приснятся ваши чары,
Так хочу встретить любовь наяву.
Так почему, Стожары,
вы снова заходите за тучи,
Когда я с вами и мечтаю, и живу.
Как маков цвет в полях горит, -
Так зори цветут ясно.
Упадет заря и мгновенно сгорит, -
Моя же любовь не погаснет.
Звезды горят, а где же заря,
Что судьбой отзовётся?
Я зову снова свою любовь,
Она навеки в сердце.
Стажары
Быў зорапад і зялёны сад,
І мы былі ў пары.
У тым садзе без цябе іду,
Калі гараць Стажары.
Гей, вы, Стажары,
мне прысняцца вашы чары,
Так жадаю сустрэць каханне наяве.
Так чаму, Стажары,
вы зноў заходзіце за хмары,
Калі я з вамі і мару, і жыву.
Як макаў колер у палях гарыць, -
Так світанкі квітнеюць ясна.
Зваліцца світанак і імгненна згарыць, -
Маё ж каханне не загасне.
Зоркі гараць, а дзе ж світанак,
Што лёсам адклічацца?
Я клічу зноў сваё каханне,
Яно навекі ў сэрцы.
Перевод на белорусский язык М. Троянович
Свидетельство о публикации №119110108479