Литвинова Наталья г. Полоцк, Беларусь

МАЯ РАДЗІМА – ПОЛАЦК СТАРАЖЫТНЫ


ПОЛАЦК Ў КАЛЕЙДАСКОПЕ СЕЗОНАЎ

                Вясновы ранак
                Фіранкі красавіцкай акварэлі
                Ільсняцца у сутоннасці нябёс.
                Люляе ранак колеры-арэлі
                У прыгажосці казачных дзівос.
                Ружовасць і блакіт плывуць гулліва
                Па зіхатлівых хвалях Палаты.
                Слязьмі Рагнеды стынуць трапятліва
                Вярбіны сарамлівыя кусты.
                Летні дзень
Патаемнай мядовай лянотай
Разліваецца ліпеньскі дзень.
Аксамітнай духмянай пяшчотай
Ахінае шыпшынавы цень.
Ані хмаркі ў валошкавай сіні!
Промні сонца імчаць ўдалячынь.
І пад вокам святой Еўфрасінні –
Яркай квіцені дзіўная плынь.
                Восеньскі вечар
Таямніцай у золаце пышнай лістоты
Афарбоўвае восень празрысты абшар.
Летуценні лунаюць у ім, нібы ноты,
І танцуюць аблокі пад музыку мар.
Размалёвана неба зарой вечаровай.
Зіхаціцца Сафія ў люстэрку Дзвіны.
І услед за Скарынам па хвалі барвовай
У адажыо мрояў плывуць туманы
                Зімовая  ноч
Міргаюць зоркі ў пераліўным перламутры.
Ліхтар высвечвае узорыстасць галін.
Ноч каралеваю гуляе ў снежным футры
Паміж жамчужыстых заінелых вітрын.
Пляце карункі тямнічая завея.
І блішча месяца загадкавы крышталь.
Прад ясным позіркам Ўсяслава-Чарадзея
Зіма разверчвае раскошны белы баль.


ВЯСНОВАЕ СВЯТА Ў ПОЛАЦКУ

Сыпле бэзавы май
              араматным буйным фіялетам.
Ўздоўж алеі бруіцца
              шыкаўных прахожых струмень.
Абвіваючы Полацк
              прыгожым вітым бранзалетам,
Каляровае света
             іскрыць, нібы яркі прамень.
Белы шалік лунае,
             пад ветрыкам лёгкі і зыбкі.
Тонкі контур дзявочы
            хавае квітнеючы бэз.
Над бульварам пануе
            срабрыстая музыка скрыпкі.
Аметыставы вечар. Алея.
           Гучыць паланэз.
І ліецца матыў
            з-пад трапечучых пальцаў скрыпачкі.
Зараз ёй падуладны
            і Вечнасць, і Час, і Сусвет.
Ў дзіўным танцы кружыць
            цень чароўнай літвінкі-палячкі.
І Агінскі сумуе.
            І тлее мінулага след.

Ззяе чырвань зары
          ў пералівах вячэрніх рапсодый.
Хараство менуэта і вальса
          плыве над  Дзвіной.
Акварэлі  нябёс
          і скрыпічныя тайны мелодый
Любы Полацк са святам
          віншуюць пяшчотнай вясной.


АСЕННІ ВЕЧАР У ПОЛАЦКУ

Хвастом жар-птушкі ззяе восень.
Скрозь хмар сутоністы навес
На перламутравую просінь
Фініфцю праступае лес.
І ,быццам росчыркам алоўка
Ў нябёс альбомную эмаль,
Ў блакіце выпісаны лоўка
Лісця пунсова-сумны шаль.
І ў адвячоркавай пяшчоце,
Пад музыку арганных п’ес,
Ў ружовай прывіднай самоце
Лісцё танцуе паланэз
Ў апошняй пышнасці убора…
І блюзняцца скрозь туманы
Крыжы Сафійскага сабора
Ў люстэрку восеньскай Дзвіны.