Владимир Бордюгов. Вороны. Рус. Бел
Философски взирает на приступ погоды,
Зная верно: и этот проклятый циклон
Протечёт через сито гранитного свода.
То ли видят в свинцовости неба просвет,
То ли в них поселилось провиденье Ванги,
Словно знают они подноготный секрет,
Словно сами прошли через все передряги.
Снисходительным взглядом косят с высоты
На людей, что мелькают и будто что ищут,
И с презрительным «Карррр!» задирают хвосты,
Растопырив крыла, в сук впивая когтищи…
Крумкачы
На сучкастых галінах пара грузных варон
Па-філасофску пазірае на прыступ надвор'я,
Ведаючы дакладна: і гэты пракляты цыклон
Працячэ праз сіта гранітнага збору.
Ці то бачаць у алавянасці неба прасвет,
Ці то ў іх пасяліліся провіды Вангі, дарэчы
Нібы ведаюць яны таемны сакрэт,
Нібы самі прайшлі праз усе калатнечы.
Паблажлівым поглядам косяць з вышыні на ты
На людзей, што мільгаюць і быццам хто іх шукае,
І з пагардлівым "Карррр!" задзіраюць хвасты,
Растапырыўшы крылы, у сук кагцішчы впівая.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №119101302763