Борис Слуцкий. В шесть часов утра после войны

Убили самых смелых, самых лучших,
А тихие и слабые - спаслись.
По проволоке, ржавой и колючей,
Сползает плющ, карабкается ввысь.
Кукушка от зари и до зари
Кукует годы командиру взвода
И в первый раз за все четыре года
Не лжет ему, а правду говорит.

Победу я отпраздновал вчера.
И вот сегодня, в шесть часов утра
После победы и всего почета -
Пылает солнце, не жалея сил.
Над сорока мильонами могил
Восходит солнце,
        не знающее счета.

У ШЭСЦЬ ГАДЗІН РАНІЦЫ ПАСЛЯ ВАЙНЫ

Забілі самых адважных, самых лепшых,
А ціхія і слабыя - выратаваліся.
Па дроце, іржавым і калючым,
Спаўзае плюшч, караскаецца ўвысь.
Зязюля ад світанку і да світанку
Кукуе гады камандзіру ўзвода
І ў першы раз за ўсе чатыры года
Не маніць яму, а праўду кажа ранку.

Перамогу я адсвяткаваў учора.
І вось сёння, у шэсць гадзін раніцы
Пасля перамогі і ўсёй пашаны -
Палае сонца, не шкадуючы сіл.
Над сарака мільёнамі магіл
Узыходзіць сонца,
        не ведаючы ліка ранам.

    Перевод на белорусский язык Максима Троянович