Светлана Маляр. Пироманы. Рус. Бел
Отклик на стихотворение Марка Постернака "Аутодафе"
http://www.stihi.ru/2018/04/24/5146
Пироманы
Как искра рождается неумолимо
В объятьи горячечном - фосфор и спичка, -
Так первым касанием пламя зажгли мы,
И синим огнём полыхнули привычки,
Устои и правила. Пепел и сажа
Остались от нажитых норм и решений.
Порой "погорельцы!" рассудок и скажет,
Да сердце не хочет пожаротушенья.
Язычники, грешники и пироманы,
Обжечь не боимся ни дУши, ни чресла.
Друг другу нужней, чем голодному - манна.
Мы, в топке священной сгорая, воскресли.
Піраманы
Як іскра нараджаецца няўмольна з цьмы
Ў абдымках гарачых - фосфар і запалка, -
Так першым дотыкам полымя запалілі мы,
І сінім агнём шуганулі звычкі так ярка,
Асновы і правілы. Попел і сажа
Засталіся ад нажытых нормаў і рашэнняў.
Парой "пагарэльцы!" розум і скажа,
Ды сэрца не жадае пажаратушэння.
Язычнікі, грэшнікі і піраманы,
Абпаліць не баімся ні душы, ні сцягна.
Адзін аднаму патрэбней, чым галоднаму - манна.
Мы, у топцы святой згараючы, уваскрэслі паасобна.
Перевод на белорусский язык максима Троянович
Свидетельство о публикации №119100804140