Ирина Васильевна Каренина. Пробивает сердце весна
Пробивает мне сердце весна,
Торопливая и недоспевшая,
Вся из морока, зелени, сна.
Как нас маяли в жгучих объятиях —
Да потом отпустили навек!
Шла, весна, бы ты к чёртовой матери —
Весь он в марте повытаял, снег.
Жарко теплятся наши светильники —
Нынче некому их погасить:
Кавалеры набросили пыльники,
О любви позабыли просить,
Проваландались, прокуролесили,
Оглоушили чарки до дна,
Разошлись городами и весями,
В грязных рюмочных пропили нас.
Позабыли нас с девками подлыми,
Дочудили до пьяных чертей.
Нас, единственных, светлых и подлинных,
Уступили, отдали не тем.
Кровь к щекам: будто в карты проиграна!..
Что, весна, не дрожи, не блажи!
Всё отобрано, выжжено, выбрано, —
Что в кармашек дружку положить?
Что зашить за подкладку атласную,
А, весна? Чем любовь отдарить?
Губы красные, злые, напрасные,
Что мне вами теперь говорить?
***
Кулькай, шарыкам заледзянелым
Прабівае мне сэрца вясна,
Паспешлівая і недаспеўшая,
Уся з мор ака, зелені, сна.
Як нас маялі у пякучых абдымках -
Ды потым адпусцілі навек!
Ішла, вясна, б ты к нячысціку -
Увесь ён у сакавіку растаў снег.
Горача цепляцца нашы свяцільнікі -
Сягоння няма каму іх загасіць:
Кавалеры накінулі пылавікі,
Пра каханне пазабывалі прасіць,
Праваландалісь, пракуралесілі,
Оглаушылі чаркі да дна,
Разышліся гарадамі і весямі,
У брудных рюмачных прапілі нас.
Пазабывалі нас з дзеўкамі подлымі,
Дачудзілі да п'яных чарцей.
Нас, адзіных, светлых і сапраўдных,
Саступілі, аддалі не тым.
Кроў да шчок: быццам у карты прайграна!..
Што, вясна, не дрыжы, не блаж!
Усё адабрана, выпалена, абрана, -
Што ў кішэньку сябруку пакласці?
Што зашыць за падшэўку атласную,
А, вясна? Чым каханне аддарыць?
Вусны чырвоныя, злыя, марныя,
Што мне вамі зараз казаць?
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №119100304553