Дзе вярба,там і вада,
Лашчыць сонейкам пара.
Побач бор стаіць сцяною,
Водар поўніцца смалою.
Яго хочацца ўдыхаць
І бязконца маляваць.
Тут грыбы растуць рупліва,
Паглядзелі б гэта дзіва!
Гукі сцелюцца і скачуць.
Хараство такое бачуць!
Хор птушыны як звініць,
Да нябёс душа ляціць!
А заззяюць ў небе зоркі,
Хоць збірай тады іголкі.
Вось якая прыгажосць
У краю цудоўным ёсць!
Паглядзелi б гэта дзiва
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2019
Свидетельство о публикации №119092500075
Свидетельство о публикации №119092500075
Рецензии