Кому кричать... с белорусского

Отныне мне не страшен гололед
И полынья, что под снежком таится.
А в книге судеб драный переплёт,
Источенные шашелем страницы.

И наши души множеством ветров
Утоплены всем скопом были в море.
Страницы спутаны, без точных номеров
В обломках недописанных историй.

И кто ж потом всё это сотворил?
Сложил сюжет, написанный богами
Собрав листочки те, соединил
Так плохо, неуклюже,  вверх ногами.

Кому кричать, заметивши  подлог,
В утеху всевозможным фаталистом?
Моей судьбы утрачен эпилог
И  этот монолог о самом личном.

         *****

Глеб Ганчароў

Адгэтуль мне не страшны галалёд
Ды снегам прыхаваныя палонкі…
У кнізе лёсаў – драны пераплёт,
Паточаныя шашалем старонкі.

I нашы душы безліччу вятроў
Былі гурмой патопленыя ў моры
Старонак без дакладных нумароў,
У зломках недапісаных гісторый.

I хто зрабіў пасля дарэмны чын,
Злажыў сюжэт, напісаны багамі?
Ён аркушы сабраў і спалучыў
Нязграбна, кепска, дагары нагамі.

Хто іх хапаў са спрытнасцю гульца,
Не гледзячы на сэнс апавядання,
Што лёсы без пачатку і канца
Паўсталі наўзамен наканавання?

Каму крычаць, прыкмеціўшы падлог,
На ўцеху разнастайным фаталістам?..
Маё жыццё згубіла эпілог
I маналог аб самым асабістым.



Илл. - инет.