Не кахай ты мяне, не трэба,
Не страчай у квяцістым лузе.
Я, як зорачка ў чыстым небе,
Не табе буду ззяць, а людзям.
Не чакай мяне больш ніколі,
Да цябе толькі ў снах вярнуся,
Як бярэзінка я на волі
Гібкім станам да долу гнуся.
І не мрой, не твая я казка,
Дзе прыгоды бягуць ракою...
Не патрэбна твая мне ласка –
Я хачу на душы спакою.
Не кахай
© Copyright: Зинаида Богомолова, 2019
Свидетельство о публикации №119092105596
Свидетельство о публикации №119092105596
Рецензии