Знiкаюць, глушэюць вёскi,
He чутна нi смеху, нi спеваў.
Становяцца сотак палоскi
Усё болей здабыткамi дрэваў.
Плытчае не толькi Шчара,
Бязводным становiцца Нёман.
У небе вiхурыць хмара
Балотняга чарназёму.
Цi гэта ўсё клiмату змены?
Цi людзi пайшлi не тыя?
Цi можа князi ойкумены
Рэформы вядуць не святыя!
Мы ўсе толькi дзецi прыроды
I думаць павiнны глябальна,
Каб жыць маглi ў мiры народы,
Няможна нам мыслiць фатальна!
Не маем мы iснага права
Наносiць паразы прыродзе!
Хай войнаў не ўзыйдзе атрава,
Палiтыкам скажам мы: " Годзе!"
"Даволi расказваць нам казкi,
Што служыце вы ўсе народу,
Бо з вашае добрае ласкi
Mы маем сухмень, непагоду!"
Мялее не толькi Шчара,
Плытчэее i сам Дняпро-
То ёсць напамiнак i кара
Ўсiм, хто не цэнiць дабро!
Кара Бога!
© Copyright: Станислав Шастак, 2019
Свидетельство о публикации №119091604818
Свидетельство о публикации №119091604818
Рецензии