Кондратий Крапива. Заносчивый боров. Бел. Рус
Бывает, правда глаза коле...
Раз гнал пастух свіней в поле.
Один преогромный Боров,
Какой обращений деревню всю,
За утро обшнырил задворки,
Теперь такой имел вид важный,
Что носа не достать и саженью -
Повыше за всех он сам себя считал,
А что в самого на рыла,
Не видел этого, однако.
И вот один тут Свиненок,
Который заметила грязь раньше,
И говорит: - Дяденька, твое рыло в грязи!
Неуклюже это и меж свіней,
А что же, когда замечать люди?
Боров наставил оплошностей, Боров раз'юшан:
- Через тебя я краснеть прымушан!
Такое мне сказать посмеют немногие,
Так это же - демагогия! -
Боров наш бранится - не прощать клянется:
- И место мокрого, - кричит, - не останется!
Ты моя свинячья честь затронула! -
И да он Падсвінака грызянуў,
Что тот за саженей пять отпрыгнул.
Боров не шибко был охочий
Смотреться правде в глаза.
Перевод Максима Троянович
Кандрат Крапіва
Ганарысты парсюк
Байка
Бывае, праўда вочы коле...
Раз гнаў пастух свіней у поле.
Адзін вялізарны Парсюк,
Які абегаў вёску ўсю,
За раніцу абшнырыў завуголле,
Цяпер такі меў выгляд важны,
Што носа не дастаць і сажнем -
Вышэй за ўсіх ён сам сябе лічыў,
А што ў самога на лычы,
Не бачыў гэтага, аднак.
І вось адзін тут Падсвінак,
Які заўважыў бруд раней,
І кажа: - Дзядзечка, твой лыч у брудзе!
Нязграбна гэта й між свіней,
А што ж, калі заўважаць людзі?
Парсюк наставіў хіб, Парсюк раз'юшан:
- Цераз цябе я чырванець прымушан!
Такое мне сказаць асмеляцца нямногія,
Дык гэта ж - дэмагогія! -
Парсюк наш лаецца - не дараваць клянецца:
- І месца мокрага, - крычыць, - не застанецца!
Ты мой свінячы гонар закрануў! -
І так ён Падсвінака грызянуў,
Што той за сажняў пяць адскочыў.
Парсюк не надта быў ахвочы
Глядзецца праўдзе ў вочы.
Свидетельство о публикации №119082904148