Наша спрыяльнасць дружелюбие по вашему

Вось так друзi мы i жывем,
У шкалiку наша надхненне,
Глынуу  разам,  потым усе мы спяем,
Пра наша з табой захапленнне.

Ах,  зямелька,  я твой новы клон,
Ты старэйшая  на бязкрайнасць дзен,
I жыццевы мой асабiсты склон,
Для цябе быццам нейкi  сон.

Можа мара я. а можа памылка.
Потым скажа  бацька з нябес.
Непатрэна мне такога дурнога асiлка,
Задарма,  што з Парнаса  глiну нес.

Вось такi я схизматык,
Мне блiжей нябесы чым дол,
Можа дрэнны я,  такi матэматык,
Але ж мне  паставiць лес  кол.

Вось такi я схизматык с Парнасу,
Дол вялiкi як цемра i свет,
Так якую  узять iстоту для расы,
Для усiх есць  адзiны Завет.

Але ж гэта дарэмна,  друзi,
Лес люцкi,  як у рэчцы вада,
Так турбуюць жаночыя грудзi,
Лес,  даны  нам ты не здарма.

За яго мы у вялiкай падставе,
Нам патрэбна так працаваць,
Каб было у бел-чырвонай  зьяве,
Нам з спакоем адпачываць.


Нам тутэйшы да сэрца блiжэшы,
Не патрэбны  Вараг  -- ен нi наш,
I    закон нашых продкау вышэйшы,
Як для лодкi свой экипаж.

Лес,   нябесау выкладка,
Ад яго нi у лева,  нi права,
Ен для нас утварэння загадка,
Вось такая у жыццi нашай справа.

Вось такая мы нацыя  нальнасць,
Памiж Балтыей i Украинай,
Бела  русская  спрыяльнасць,
Так завецца наша краiна.

Вось так, друзи,  мы и жывем,
Памiж Захадам и Усходам,
Шкалiк,  шкаклiк,  а потым пяем,
Мы ж усе са  славянскага рода.