Ирина Жизневская. Минская осень. Рус. Бел
звонче цыганской пирушки...
Греюсь за чашечкою молока
в тихой уютной кафушке.
Минск на закате прохладен и нов,
ластятся к небу высотки.
Взбалмошный город! и пахнет чуднО:
драниками и шарлоткой.
Милая осень! Кармин и шпинель
сыплются клёнам в ладошки.
Льнёт к волосам паутинок фланель,
щурятся лужи, как кошки.
Вечер густеет. Стекает закат
с клёнов плечистых на лужи.
Зябко закату, ему б молока.
Температурит. Простужен...
Ветер игрив, подростково-басист,
треплет каштан в оторочке.
Еду домой, говорливый таксист
с мысли сбивает, со строчки.
Пуговкой к небу пришита луна,
краешек чуть скособочен...
Выдохну день на туманность окна
и улыбнусь. Доброй ночи.
Мінская восень
Мінская восень карацей глытка,
званчэй цыганскай гулянкі...
Грэюся за кубачкам малака
ў ціхай утульнай кафушке.
Менск на заходзе прахалодны і новы,
лашчацца да неба гмаха. Шалапутны горад!
і пахне цудоўна: дранікамі і шарлоткай.
Мілая восень! Кармін і шпінель
сыплюцца клёнам у далонькі.
Туліцца да валасоў павуцінак фланэль,
жмурацца лужыны, як коткі.
Вечар гусцее. Сцякае заход
з клёнаў плечистых на лужыны.
Зябко заходу, яму б малака.
Тэмпературыць. Прастуджаны...
Вецер гуллівы, падлеткава-басісты,
цярэбіць каштан у аблямоўцы.
Ежу дахаты, гаманкі таксіст
з думкі збівае, з радка.
Гузічкам да неба прышыта месяц,
краёчак ледзь скособочен...
Выдыхну дзень на імглістасць акна
і ўсміхнуся. Дабранач!
Перевод Максима Троянович
Свидетельство о публикации №119080203044