Кан тамырын кису. Жилы вскрыв
Невосстановимо хлещет стих”...(Марина Цветаева)
“Мин ышанып кан тамырын кистем,
Исем китте...,-шигырь агып ята...”(Модэррис Эгълэмов)
Кешелэр дэ бертосле кук,телэклэр дэ,
Бертосле ук тибэ кебек йорэклэр дэ...
Бертосле кук кунеллэрдэ яткан жаннар,
Бертосле кук тамырларда аккан каннар...
Тик шагыйрьлэр,ахры башка он-камырдан?
Аларда бит кан кук ага жан тамырдан.
Киселдеме,каны тугел,яна-яна,
Шигырь булып тамчы-тамчы жаны тама.
Мин димэсэ шагыйрь, эгэр халкым дисэ,
Пычак кебек кан тамырын эрну кисэ.
“Кан жибэргэч жинел була!.”. Жан чыгумы?
Со;гы тапкыр йорэк кагып чан сугумы?
Перевод татарского поэта Мансура Сафина.
Одинаковы будто бы люди, мечты,
И сердец одинаковы трепеть и стук.
Одинаковы будто бы грусть и любовь,
Одинаково в венах течет кровь.
Только, видно,поэты из теста другого?-
Наши судьбы особо задуманы Богом.
А из ран истекает не кровь,пламенея-
С каждой строчкой душа
горячее, больнее.
Если жизнь посвящает народу поэт-
Как ножом жилы вскрыв,лебедино поет!
Кровь пустить-будет легче!”-
издыхает душа,
Стук последний исторгнув,
жизнь, увы, заверша?...
Свидетельство о публикации №119073107073