Чоловик сыба сам ны Янус

Ведь усё гонды влад во травыть

Трэба екся забыты муху v!
Ны було коб ны гусьцы хуvыj.
Трэ шэ трэСнуты дбаjно Васькыj:
Ну, отравымо всэ комбаjнамы!

Ну, а дэ бо пыртісь шэ дальшыj.
Но по во, дэ здыхае чы Вацкыль,
Самыj лушыj на світы трасцы.
Бо наказуе гэ так Сашка.

От на травы мы j гых отравок!
А ну, выjды но хто з vываго!
Поклыка’j во быздзінку хваjного
Да напыjся шэ j соку зь яблікав ш.

І коптыцьця вся vытка свыныj.
І ныма вуv ныдэ спасіньня.
Но хыба шэ куды, хі, зjіхаты.
До Янова, дэ Янус ны вшпарэ.

Vызня гэтака бо корнатка,
Шо хоть ты jіj убыj крыvа враз.
Ну, бо как договарваjсь с падламы,
Шоп дэ шо самы вvылы хваjнынько сь.

Ну, цыбах загнывае в хлывах в мамк.
Так ты едь да на сонцэ вvар яво.
Він vэ вырос ны на бяк-каках.
Как і всэ, шо ростэ в шызарні.

Пропадае, всэ пропадае –
От пропаныj панів шыкарных,
Шо но j дохлы б по городах дэсь,
А в горо’д свіj і ны заглядвалы п.

Да j горsочок навіsо споласківаць.
Поніматы, ну, шо за кванты в самк.


Рецензии