Александр Пугачёв. Лжецы. Рус. Бел

Чтоб алчность
Не выпячивать свою,
Тать тщится петь
Подобно соловью,
Хоть «пенье» это
Сильно режет слух
 И раздражает
Как жужжанье мух…

Тому, кто хочет людям
В души влезть,
Нужны всего две «вещи» -
Ложь и лесть;
Те «вещи» круто,
Психикой рулят
И дивиденды,
Крупные сулят.

Чтоб нагло ротозея
Обдурить,
Ему спешат
Надежду подарить:
Мол, станет он
Удачлив и богат,
И будет всех счастливей
Во сто крат –

Открытыми глазами
Мир узрит,
Над суетою птицей
Воспарит,
Как в мае куст сирени
Расцветёт
И полную свободу
Обретёт!

Глупцы, поверив
Сказкам подлецов,
Презреют славу
Дедов и отцов,
Отринут братьев,
Наплюют на мать
И бросятся
Друг друга убивать!

Тем временем
Неугомонный тать
Успеет всё, сто можно,
Своровать:
От перьев из перин
До пломб в зубах,
Оставив простодушных
«На бобах»!..

И пусть ваш мир
По средним меркам плох,
Не верьте «пенью»
Выжиг и пройдох.
В желанье страстном
Миражи догнать,
Последнее не сложно
Потерять!..

 
Ілгуны

 Каб сквапнасць
 Не выпінаць сваю,
Тать намагаецца спяваць
 Падобна салаўю,
Хоць «спеў» гэты
 Моцна рэжа слых
 І раздражняе
 Як гудзенне мух…

Тому, хто жадае людзям
 У душы ўлезці,
Патрэбныя ўсяго дзве «рэчы» -
Хлусня і ліслівасць;
Тыя «рэчы» стромка,
Псіхікай кіруюць
 І дывідэнды,
Буйныя абяцаюць.

Каб нахабна разяваку
 Абдурыць,
Яму спяшаюцца
 Надзею падарыць:
Маўляў, стане ён
 Удачлівы і багаты,
І будзе ўсіх шчаслівей
 У сто кратаў –

Адкрытымі вачамі
 Свет угледзіць,
Над мітуснёю птушкай
 Уздымецца,
Як у траўні куст бэзу
 Заквітнее
 І поўную волю
 Здабудзе!

Дурні, паверыўшы
 Казкам падлаў,
Забудуць славу
 Дзедаў і бацькаў,
Адрынуць братоў,
Наплююць на маці
 І кінуцца
 Адзін аднаго забіваць!

Тым часам
 Няўрымслівы тать
 Паспее ўсё, што можна,
Скрасць:
Ад пёраў з пярын
 Да пломбаў у зубах,
Пакінуўшы прастадушных
«На бабах»!..

І хай ваш свет
 Па сярэдніх мерках дрэнны,
Не верце «спеву»
Выпжыг і прайдзісветаў.
У жаданні гарачым
 Міражы дагнаць,
Апошняе не складана
 Страціць!..


   Перевёл на белорусский язык Максим Троянович