Рыфма
А у заходзе сонца
не разабраць сляды.
Жывеш, нібы бясконца,
і чарку п’еш да донца
па звычцы малады.
Усевалад Сцебарука
Прыдбаў я рыфму сонцу,
ад радасці нямею:
бяздонную ў абноўцы
на будні і ў нядзелю
і з ёю буду доўга
гарэць, згараць бясконца:
з нашчадкамі Міндоўга
і сённяшняга Сонца.
Струмень яе ў транспойце
чытач і ў “замку” знойдзе,
у “Новым”, у чацвёртым
фанатамі зацёртым.
© Copyright: Мечислав Курилович, 2019
Свидетельство о публикации №119071500690
Свидетельство о публикации №119071500690
Рецензии