Герцогский гимн Люксембурга Вильгельм 1920

Николаус Вельтер

Два отпрыска королевских домов
Нашли любовь и отдельный удел,
Два отпрыска королевских домов
Молились, чтоб мир в их земли слетел.
И свету явился, в гербе, заалев,
Средь лилий златых коронованный Лев.
Мы счастливы встать одною семьёй
Надеждою над люксембургской землёй.

Вот кончились бури, несчастья прошли,
И люди приветствуют солнца вид.
Вот кончились бури, несчастья прошли -
Был Люксембург и, как прежде, стоит.
Рассеялась ночь, весна к нам пришла
И мира зелёный венец принесла.
Давайте же, радуясь, встанем семьёй
Хоть малой, но сильной родимой землёй.

Мы родине в бедах были верны,
Свой край и свободу хранили в веках.
Мы родине в бедах были верны,
И клятву Отчизне держали в сердцах.
Коль беды опять будут нам угрожать,
Мы грудью готовы наш край отстоять.
Сильны и надёжны, мы встали семьёй,
Народ, что взращён люксембургской землёй.

И если мы вместе будем всегда,
Нам радость суждена и успех,
И если мы вместе будем всегда,
То счастье обнимет и трон, и нас всех.
Из почвы родной ствол крепкий, двойной
Поднимется к солнцу вершиной густой.
Господь, осени нас, живущих семьей,
Народ, что взращён люксембургской землёй!

Перевод - 2005

Оригинал (на летцембергском яз.):

De Wilhelmus
I
Zwee Kinn;kskanner, d;i trei sech l;if,
koumen ausenaaner, w;it an d;if.
Zwee Kinn;kskanner, d;i trei sech l;if,
hu gebaangt, op d'Gl;ck nach bl;ie g;if.
Haut weisen si der ganzer Welt
an engem Feld
d'Goldlilie mat dem roude Krounel;if.
Haut steet ;m si voll Freed, Hand an Hand,
d'Voll;k vun dem L;tzebuerger Land.

II
Nun as verb;i de Stuurm, d'Nout as aus,
d'Menschheet tr;tt erl;ist an d'Liicht eraus.
Nun as verb;i de Stuurm, d'Nout as aus:
L;tzebuerg bleift H;r am eegnen Haus.
Den Himmel huet no laanger Nuecht
d'neit Freijor bruecht
a r;scht all Dir mat gr;nger Friddensstrauss.
Lo steet erem sou frou, Hand an Hand,
Grouss a Kleng am L;tzebuerger Land.

III
Mir hun a schw;irer Z;it Trei bekannt,
't gong fir d'Fr;iheet an et gong fir d'Land.
Mir hun a schw;irer Z;it Trei bekannt,
d'Eier agesat zum ;nnerpand.
A wann eng nei Gefor en dreet,
mir si bereet,
mir haale nees mat H;;rz a W;lle stand.
Da steet rem staark a stolz, Hand an Hand,
d'Voll;k vun dem L;tzebuerger Land.

IV
Sou w;;rd et ;mmerzou eneg ston,
voll Vertraue Gl;ck an Ongl;ck dron.
Sou w;;rd et ;mmerzou eneg ston,
frou seng Flicht g;int Troun an Hemecht don.
E staarke Stamm an aler ;;rd
an duebel w;;rt,
mat fr;ier Kroun voll Saaft a Sonn ze ston.
O H;rgott, schiirm a leet, Hand an Hand,
d'Voll;k vun dem L;tzebuerger Land!

Немецкий текст:

I
Zwei K;nigskinder, die treu sich lieben,
wurden getrennt weit und tief;
zwei K;nigskinder, die treu sich lieben,
haben auch still gebetet, dass es Frieden gebe:
Heute zeigen sie der ganzen Welt
die Goldlilie mit dem roten Kronenl;wen
in einem Feld;
Heute tragen sie in jungem Gl;ck, Hand in Hand,
die Hoffnung des Luxemburger Landes.

II
Nun ist der Sturm vorbei, die Not ist weg,
die Menschheit tritt erl;st ins Licht heraus.
Nun ist der Sturm vorbei, die Not ist weg:
Luxemburg bleibt Herr im eigenen Haus.
Am Himmel ist nicht l;nger Nacht,
er hat einen neuen Fr;hling gebracht
und reicht dir einen gr;nen Friedensstrau;.
Lasst uns so froh zusammenstehen, Hand in Hand,
Gro; und Klein im Luxemburger Land.

III
Wir haben in schwerer Zeit Treue bekannt,
haben aufrecht f;r Freiheit und f;r das Land gestanden.
Wir haben in schwerer Zeit Treue bekannt,
haben, sofern sie f;r Sie als Ihr Versprechen.
Und wenn neue Gefahr droht Ihnen,
wir sind bereit,
Wir stehen standhaft mit Herz und Lust.
Dort steht er stark und stolz, Hand in Hand,
Die Menschen des Landes Luxemburg.

IV
So wird es immer vereint, stehen
vertrauensvolle in Freude und Ungl;ck.
So wird es immer vereint, stehen
gl;cklich Erf;llung seiner Pflicht f;r Thron und Land.
Ein starker Stamm auf alten B;den
und zweimal verdient,
steigende seine starke oben frei in Richtung der Sonne.
O Herr, Gott, sch;tzen und leiten, Hand in Hand,
Die Menschen in der Luxemburg Land!


Рецензии