***
Алавяныя хмары-павекі
Не плывуць, а як быццам бы спяць.
Можа, мараць пра дзіўныя рэкі,
Пра лугі, пра палі, сенажаць?
А ў душы у тых хмар алавяных
Цеплыня і пяшчота дажджоў –
Такіх лёгкіх і доўгачаканых,
Як мелодыя казачных слоў.
Алавяныя сыплюцца кроплі
На заспаны мой ліпеньскі сад,
І нарэшце да ніткі прамоклі
Мае кветкі, кусты, вінаград…
Дзявятага ліпеня 2019 г., Радашковічы
Алавяныя хмары-павекi...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2019
Свидетельство о публикации №119070904026
Свидетельство о публикации №119070904026
Рецензии