В дом мой ноябрьский пожаловал чёртик
С чаркой вина и взъерошенной чёлкой...
Он потянулся, помедлил немного,
«Может, пройдёмся?!» – проблеял с порога...
Где мы бродили, не помню я вовсе,
Я стригунком оробевшим плёлся,
Следом кобылой тянулось молчанье,
В сердца глубинах свернувшись печалью.
Видел седые горы и дольмены,
Бога, чьи крылья усталые сломлены,
Кто над кем плакал, я понял не сразу,
Снег падал чёрными хлопьями наземь,
Вторя сове, подвывал в винодельне
Старый шакал из пустынной деревни,
Мчались кентавры, пылила дорога
В царстве безрадостном Принца Магога.
Тициан Табидзе - Принц Магог
© Copyright: Ирина Санадзе, 2019
Свидетельство о публикации №119070607888
Свидетельство о публикации №119070607888
Рецензии
ტიციან ტაბიძე - პრინცი მაგოგი
ჩემთან მოვიდა ნოემბრის ჭინკა,
ხელში მას ღვინით ეჭირა ჭიქა...
იზმორებოდა და მოკლე ყბები
მეკითხებოდნენ: ხომ წამომყვები!..
სად მივდიოდით, მე გზა არ ვიცი,
დავძრწოდით, როგორც დამფრთხალი კვიცი.
სიჩუმე რაშით უკან მოგვდევდა,
სიჩუმეს გულში ეხუტა სევდა.
ჭაღარა სჩანდნენ ველები, მთები,
დაღლილი ღმერთის მომტყდარი ფრთები,
ცა მიწასა თუ მიწა ცას გლოვდა,
მხოლოდ ნაღველი შავ თოვლად თოვდა,
ბუს ხმას აძლევდა მოთქმით ღამურა
და საწნახელზე შემჯდარი ტურა,
მიწას გაკვროდა კენტავრთა ჯოგი,
აქ მეფედ იყო პრინცი მაგოგი.
Ирина Санадзе 06.07.2019 20:38 • Заявить о нарушении
ჩემთან მოვიდა ნოემბრის ჭინკა,
ხელში მას ღვინით ეჭირა ჭიქა...
იზმორებოდა და მოკლე ყბები
მეკითხებოდნენ: ხომ წამომყვები!..
სად მივდიოდით, მე გზა არ ვიცი,
დავძრწოდით, როგორც დამფრთხალი კვიცი.
სიჩუმე რაშით უკან მოგვდევდა,
სიჩუმეს გულში ეხუტა სევდა.
ჭაღარა სჩანდნენ ველები, მთები,
დაღლილი ღმერთის მომტყდარი ფრთები,
ცა მიწასა თუ მიწა ცას გლოვდა,
მხოლოდ ნაღველი შავ თოვლად თოვდა,
ბუს ხმას აძლევდა მოთქმით ღამურა
და საწნახელზე შემჯდარი ტურა,
მიწას გაკვროდა კენტავრთა ჯოგი,
აქ მეფედ იყო პრინცი მაგოგი.
Ирина Санадзе 06.07.2019 20:38 • Заявить о нарушении