***
Гром грыміць, а дождж не льецца.
Дожджык ціхенькі ідзе.
А мая дарога ўецца:
То відаць, то прападзе.
Рады я такой дарозе,
Бо шукаць, дык значыць – жыць.
Прападзе ў жыццёвай прозе,
Потым – вершамі бяжыць.
Гром грыміць, і дождж пральецца,
І дарога прывядзе
Зноў, дзе сонейка смяецца,
Як валошка ў лебядзе.
26 чэрвеня 2019 г.
Гром грымiць, а дождж не льецца...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2019
Свидетельство о публикации №119062606789
Свидетельство о публикации №119062606789
Рецензии