Хвілі сумуюць і дні не ў гуморы,
Цягнуцца часу жгуты.
Ные гітарным тупым пераборам
Сьвету абрыдлы матыў.
Час і прастора ад болю, няйначай,
Звіліся ў скрутку адным.
Повязь з найлепшымі днямі аплачаш
Енкам расьпятай струны.
Больш не шукай у напеве сьсівелым
Мрояў сьляпых міражы.
Тонкай зламанай сьвячой адгарэлі,
Зьніклі ў дрыготкім дажджы.
Змыюцца тыдні чародкамі кропель,
Выльюцца ў змоўклы кацёл.
Соннай мінуўшчыны выдзьмуты попел
Болей ня стане жыцьцём.
Жнівень, 2018 – люты, 2019.
***
© Copyright: Карпенка Аляксей, 2019
Свидетельство о публикации №119062200186
Свидетельство о публикации №119062200186
Рецензии