Пад зялёнай гарой паэма уступ

ПАД ЗЯЛЁНАЙ ГАРОЙ

            Майму народу

Паэма

Уступ

Табе, народ мой, згібнуты ў аковах…
Янка Купала

1.

Дзіка свішча вецер у пустых дварах,
Зарастаюць хаты горкім палыном.
Жыць перашкаджае неймаверны страх.
Ціха выміраем, ціхенька жывём.

2.

Ні з якога боку не ідуць чужынцы.
Дык нашто байніцы межы берагуць?
Ці то цар баіцца, ці баяцца прынцы,
Ці таго баяцца, што рабы збягуць?

Не, не запануеш ты у краі родным,
Будзеш пагаджацца на любы закон,
На ярмо любое, шлях антынародны.
Кажаш, было дзесяць? Будзе і мільён!

3.

І не чужак запрог цябе ў няволю
І наразае на кавалкі лёс –
Тваю зямлю, тваю ліхую долю.
Не, гэта кара жорсткая нябёс

За тое, што забыўся ты пра мову,
Сыноў сваіх рассеяў па зямлі…
Прымі ж маю гарачую прамову
І новы грэх – ніколі не прымі!

Не дай сабе ні згінуць, ні прапасці,
Любі сябе і маці-Беларусь!
Будуй сягоння будучае шчасце
І паважаць заўжды сябе – прымусь!

4.

Зарастаюць хаты горкім палыном.
Дзіка свішча вецер у пустых дварах.
Ціха выміраем. Ціхенька жывём.
Жыць перашкаджае неймаверны страх…

24 траўня 2019 г.