Лабода. Случайная. Рус. Бел
Ты пішаш мне лісты такія сумныя,
І ў кожнай старонцы суцэльнае маўчанне.
Простыя адказы, убачымся зноў,
Заляпіўшы канверты, я кожнае слова.
Ты сыдзеш і не паглядзіш услед.
А я бягу на чырвонае святло.
Прыпеў:
Так вабяць аблокі, у чужыя берагі,
А я паранілася табой неспадзявана.
А я сама сябе зламала напалову,
Закахалася так у цябе адчайна.
Так вабяць аблокі, у чужыя берагі,
А я паранілася табой неспадзявана.
Я так чакала цябе, пазнала па кроках,
А я твая-твая выпадковая.
Няцотныя лікі, няроўныя ноты,
І больш няма сэнсу ўключыць поворотник.
Сыду неўзаметку, ну што мы нарабілі?
Ратуючыся ад ветра, у халоднай пасцелі.
Не закрычу і не заплачу,
І ўсё адно цябе прабачу.
Выпадковая…
Выпадковая…
Аблокі…
Перевод Максима Троянович
Свидетельство о публикации №119052204862