Ян Таировский. Рембрандовский тюльпан. Рус. Бел

Александру Викторовичу Андросову,
ведущему передачи "Что? Где? Когда?"

Я не стану смотреть в твою сторону.
В чёрном небе осеннем луна.
Ну а ты за соседним столиком
С сигаретой сидишь одна.

Я не стану твоим собеседником
В этом море надменных людей,
Но я жадно с тобой беседую
О прогнозах любви моей.

Сострадание, рядом спокойствие...
Надо взять себя в руки скорей.
Мы с тобой, как на лунном острове,
Где, представь себе, нет людей.

От озноба  фразы  лишь бессмысленней.
Обнажился лягушечий рот.
А мне надо собраться с мыслями,
Провокация не пройдёт.

Ветер путает лёгкие волосы.
Но хранит мою тайну луна.
Я губами шепчу  вполголоса,
Почему  сегодня одна?


Рембрандаўскі цюльавн

Я Саскію бачыў! У кветках  галава яе
Ўвянчана. Пераліваюцца сонечна фарбы!
Стагоддзі пралятаюць, а мілая вечна жывая.
Мастак ажаніўся на гэтай прынцэсе, не жарты.

Мяне захапіў абаяльны  партрэт.
Рамантыка перад мной у Эрмітажы.
Магчыма, тады  нарадзіўся і  я, як паэт,
Убачыўшы  ў той натуры каханую ў ваяжы.

Мне ў  Саскіі бачыўся юнацкасці дух,
Мне ў ёй адчувалася  сіла любві жывапісца.
Я бачыў багіню вясны  у Эйленбурх.
Магчыма ўбачыць усё гэта і не захапіцца?

Не мог не адчуць , як яна нібы та ў кароне.
Шэдэўр прыкаваў ўсіх наведвальнікаў, нібы піцца.
Цюльпан, звон чырвоны, тэлефануе мне  ў скроні
У храм незямной прыгажосці запрашае маліцца.

Перевод на белорусский язык М. Троянович

 .