Калі стамлюсь- прысяду на мурог,
Ля тых дарог, што мне былі як лекі.
Пакой на сэрцы будзе- без трывог,
З палегкай уздыхну, прыкрыўшы векі.
Тады пытай мяне пра дзень былы,
І пра маё- бурлівае юнацтва.
Дзе я пазбег і торбы, і турмы,
Але пазнаў пітво,жанчын і бл***а.
Крышачку аб мiнулым
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2019
Свидетельство о публикации №119052201938
Свидетельство о публикации №119052201938
Рецензии