***
Пераступлю, як зруб,
Жыццё і шкадаванне
Да гэтых горкіх губ,
Бязгрэшнасці прызнанне…
В. Вярба
Бессмяротным на свеце бывае,
Мусіць, толькі адно. Гэта тое,
Калі любіць душа і лятае,
Бо каханне зямное – святое!
Вось чаму у душы бессмяротнасць
Вераць людзі. Астатняе згіне!
А каханне – душы неабходнасць,
Як вада – у спякотнай пустыні.
І калі ты душой не кахаеш
І не пішаш любоўныя вершы,
То таксама – бясследна знікаеш,
Нібы снег, што збянтэжыўся, – першы.
Бессмяротныя – толькі каханне…
І душа, што бязмежна кахае…
А бязгрэшнае слова прызнання –
Гэта крок, што табе не хапае.
20 траўня 2019 г.
Бессмяротным на свеце бывае...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2019
Свидетельство о публикации №119052005510
Свидетельство о публикации №119052005510
Рецензии