Ольга Кан. Колокола нет. Рус. Бел

- По чьей вине нарушен был обычай?
Кто должен за вину держать ответ?
Развел в ответ руками городничий:
- Звонили бы. Да колокола нет.

Так мой отец, отнюдь не склонный к тратам,
Во всей красе своих преклонных лет
Вполне возможно, стал бы меценатом
Для нищих гениев. Ах, колокола нет.

Мой муж бы стал аграрием солидным,
Растил продукт на вкус любой и цвет,
Завел плантацию, чтоб и границ не видно,
Дело за малым - колокола нет.

Моя бы дочь в лучах купалась славы,
Дизайнерских идей своих букет
Дарила бы налево и направо,
Мир красота спасет. Но колокола нет.

Да я сама - деньгами бы сорила,
В Бурдж аль Араб купила бы билет,
Любой каприз бы свой осуществила.
Вот незадача - колокола нет.

Все и у всех могло бы быть иначе,
Легко и любопытно жизнь текла,
Когда бы не... да где ж и кто вас прячет,
Так нужные нам всем колокола?


Званоў няма

- Па чыёй віне парушаны быў звычай?
Хто павінен за віну трымаць адказ?
Развёў у адказ рукамі гараднічы:
- Званілі  б. Ды званоў няма ў нас.

Мой бацька не схільны да марнаванняў раптам,
Ва ўсёй красе сваіх старэчых гадоў
Цалкам магчыма, стаў бы мецэнатам
Для жабракоў і геніяў. Ах, ды не было званоў.

Мой муж бы стаў аграрнікам самавітым,
Гадаваў прадукт на колер і на густ любы,
Завёў плантацыю, каб і меж не відаць,
Справа за малым - званоў няма нібы.

Мая б дачка ў прамянях купалася славы,
Дызайнерскіх ідэй даруючы дарма
Дарыла б налева і направа,
Свет прыгажосць ратуе. Але званоў няма.

Ды я сама - грашыма б усюд смяціла,
У Бурдж аль Араб купіла б квіток,
Любы капрыз бы свой ажыццявіла.
Вось няўдача - званоў няма ў срок.

Усё і ва ўсіх магло б быць па яве,
Лёгка і цікаўна жыццё цякло, хоць хны
Калі б не... ды дзе ж і хто  хавае,
Так усім патрэбныя заўжды званы?

   Перевод на белорусский язык  Максим троянович