Марина Бокар. К поэме Двенадцать А. Блока. Рус. Бе
Дух пожарищ и разрух
Слышишь, как она ревет?
Видишь, кто за ней идет?
Строем ходит их отряд
Друг - не друг им,брат - не брат.
Да, двенадцать хороши-
Убивают за гроши.
Сколько кровушки прольют
Сколько жертв еще найдут
Застилает вьюга свет -
Заметет кровавый след.
След двенадцати слепцов-
Революции гонцов.
Не метель знамена рвет –
Плачет Русь - Христа зовет.
Видит Бог кровавый след,
Слышит он идейный бред.
Богу вьюга нипочем -
Сына шлет под кумачом.
В белом венчике из роз
Их на суд ведет Христос…
Да паэмы Дванаццаць А. Блока
Віхура - смуты чорны дух.
Дух пажарышчаў і разрух
Чуеш, як яна раве?
Бачыш, хто за ёй ідзе?
Ладам ходзіць іх атрад
Сябар - не сябар ім,брат - не брат.
Так, дванаццаць добрыя ў разум-
Забіваюць за драбязу.
Колькі кровушкі пральюць
Колькі ахвяр яшчэ знойдуць
Засцілае віхура святло -
Замяце крывавы след і зло.
След дванаццаці сляпых-
Рэвалюцыі ганцоў.
Не завея рве сцягоў аблічча -
Плача Русь - Хрыста кліча.
Бачыць Бог крывавы след імгнення,
Чуе ён ідэйнае трызненне.
Богу віхура ніпачом -
Сына шле пад кумачом.
У белым венцы з руж васррос
Іх на суд вядзе Хрыстос…
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №119051503867