Рухавiкi жыцця

Кахання слодыч і Айчына, -
Ёсць два жыцця рухавікі!
І шлях мы выберам які -
Ў кожнага свая прычына,
Бо розныя мужы й жанкі!

Жанчына ўсім дае жыццё
Праз боль яе і праз яе пакуты.
Яна - да нас, мы - да яе прыкуты.
Ды і грамадства нават развіццё
Займела б без жанчыны смак атруты.

Мужчына болей здатны ўладарыць,
Каб стаць вышэй за ўсіх, стаць роўняй Богу!
Жанкам, Айчыне развіцця дарогу,
Каб вызначаць. І вызначаць, як марыць,
Каб да яго ішлі па дапамогу.

А ўзвышэнне ёсць гвалт над душою!
Яму падмосткам трупы ды галовы,
Бо паўстае тады парадак новы,
Ў якім мужчына сам адно з сабою
І раіцца, і вырашаць гатовы.

І колькі будзе той крыві праліта,
І колькі болю будзе на зямлі,
Ўжо не цікава... Важна, каб ішлі
Ўсе перамены, як задумаў - скрыта,
І слодыч безадказнасці б няслі.

Мужчынскі сэнс жыцця - больш  разбурэнне,
Жаночы ж ёсць найболей развіццё!
Бо кожнае, народзіць што дзіцё,
Нясе ў сабе і новых дум насенне,
І новага кахання пачуццё.

Жанчыны прагнуць больш паразумення,
Каб без вайны ўзрасці магло дзіця,
Без выбухаў, без мін, іх скавыцця.
У перамовах адшукаць рашэнне
І мір вярнуць Айчыне з забыцця!

Жанчыны не рашаюць спраў наскокам,
Не з-за пляча сякуць, не каб хутчэй!
Пачуцці маюць, акрамя вачэй!
Душою згледзяць, што не ўбачыш вокам!
Рашаюць, хоць не хутка, ды ямчэй!

Таму шляхі ў дабрабыт Айчыны
Яны з мужчынамі рашаць павінны б разам,
Каб літарай закону, яго сказам,
Быў досвед маці з досведам мужчыны,
І годным стаў бы  для праблем адказам!