Малахiтныя знiчкi!

Прымі начы маёй здабытак
І прачытай, устаўшы рана,
Ды запішы яго ў сшытак,
Пачуццяў памяць дзе сабрана.

Быць можа, слабаю рукою
Гартаць пачнём калі старонкі
І ўспамінаць жыццё, якое
Было, як смех дзіцячы звонкі!

І ўспомніцца нам наша Шчара,
Тучанскі лес, і лес руцкі,
І вечная каханых мара -
Каб разам быць і праз вякі!

Ўсё праляціць перад вачамі:
То цьмяна, то, падчас, ярчэй,
І ажывуць у сэрцы самі
Дзве знічкі - малахіт вачэй!


Рецензии